از آنجا که حضرت عالی کراراً در مجامع گوناگون درباره علوم انسانی اسلامی صحبت فرموده اید و احتمالاً در آینده نیز این صحبت ها تداوم داشته باشد، به پیوست یک نسخه از کتاب جدید الانتشار «مبانی علوم انسانی اسلامی» تألیف جناب آقای دکتر احمد حسین شریفی حضور شریفتان تقدیم می گردد. امیدوارم با مطالعه این کتاب از سوی جناب عالی، درک صحیح و عمیقی از علوم انسانی اسلامی در شما پدید آمده و شاهد سخنان ارزنده ای در این زمینه از سوی جناب عالی باشیم.
این بخشی از نامه رئیس مرکز علوم انسانی اسلامی صدرا در سال 1393 خطاب به رئیس جمهور است. اکنون باید ببنیم در پیوست این نامه تحدی گونه و سرگشاده در بیش از 600 صفحه چه چیزی نوشته شده و چه نظری بیان شده است؟ به ویژه اینکه یادمان باشد در جایی دیگر رئیس مرکز صدرا گفته است: زحمتی که حجت الاسلام شریفی در این کتاب کشیده اند یک تبیین جامع، منسجم و متقن از اَبَر نظریه علوم انسانی اسلامی است و این کتاب یک نظریه کلان و ابر نظریه است. [1]
یکی از نزدیکترین وسایل بازی به خانه ما فضای سبز مجاور آرامستان کرمانشاه است؛ یک طرف آن غسالخانه است و طرف دیگر ساختمان گنجینه شهدا؛ کمی آن طرف تر هم مزار شهدا قرار دارد.
آیا علمای اهل معقولات با مردم ارتباط فکری نداشته اند؟ برخی علما علی رغم زبان فنی و بیان ثقیل گاهی آثاری با استقبال قابل توجه از خود به یادگار گذاشته اند و نشان داده اند که اگر بخواهند و بشود می توانند نزول کنند و با مردم رودرو شوند.
«ایران برگر» داستان فتح‌الله خان و امرالله خان است که بر سر انتخابات شوراها در یک روستا با یکدیگر رقابت می‌کنند. اما این ظاهر ماجراست و در حقیقت ایران برگر ترکیبی طنزآمیز و بیان گر وضعیت التقاطی ایران امروز است. با وجود نمایش کتابهای «هیدگر و پرسش و بنیادین» و «هیدگر و تاریخ هستی» در فیلم، این را هم می توانیم بگوییم که مسعودجعفری جوزانی در پی روایتی از «بی تاریخی» ماست. وضعیت «بی تاریخی» وضعیتی برزخی و از اینجارانده و از آنجا مانده است که در آن امور در جای خود قرار ندارند و تناسب و هماهنگی از بین رفته است و گذشته به نحو بی اثر بلکه هجوآمیزی تنها در قالب کالبدی بی روح بر جای مانده است.
مشتقات صلح و صلاح در دو معنای شاخص به کار می روند: یکی در معنای عدم فساد در عالم؛ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَ لا یُصْلِحُونَ (شعراء/152، نمل/48) و دیگری مقابل جنگ. به نظر می‌رسد معنای اول اعم از دومی باشد. اگر ریشه کلمه را به معنای اعم خود ذیل هماهنگی و وحدت و پیوستگی ببریم آن وقت صلح و نجنگیدن مستلزم پذیرش هماهنگی و وحدت است. امروزه به‌ویژه در تلقی مدرن بیشتر صلح، ذیل اندیشه‌ی«عدم خشونت» معنا می‌شود. اما در نگرشی عام می‌توان صلح را به‌صورت گسترده و به وسعت زمین تفسیر نمود و به جای نگاه روان‌شناسانه و جامعه‌شناسانه، مواجهه‌ای هستی‌شناسانه را در پیش گرفت.
اندیشگرد/ رضاکریمی- در مورد شهید آوینی کتاب کم نوشته نشده است اما آخرین کتاب بیشتر تلاش کرده است تا پیوند زندگی و افکار او را نشان دهد. این کتاب داستانی زیباست با عکسی زیبا و حجله ای روی جلد: زندگی زیباست برگرفته از جمله شهیدآوینی است و این کتاب به سفارش مرکز راهبردی جبهه فکری انقلاب اسلامی نوشته شده است. قلم و محتوای کتاب دست به دست هم داده اند تا داستانی خوشخوان و روان و در عین حال پرنکته از زندگی شهید آوینی روایت شود.
کتاب«فرهنگ اسلامی و توسعه اقتصادی»**به بررسی سازگاری یا ناسازگاری فرهنگ اسلامی و توسعه اقتصادی می پردازد و ظاهراً تجدید چاپ هم نشده است. نویسنده مبانی توسعه را مثبت و سازگار ارزیابی می کند و فقط پی آمدها را منفی و مثبت می داند. او می توانست پدیده های مدرن مانند پول، بانک و اعتبارات مالی، صنعتی شدن ، اوقات فراغت، دنیای مجازی و وسایل تکنیکی را با این معیارها بسنجد. اما به همین مقدار تحلیل بسنده می کند...
اساتید محترم ، جوادی آملی و مصباح یزدی، از نظر عقلی نتوانسته اند وجود حقیقی جامعه را بپذیرند و دلالت آیات بر این مسئله ، آنچنانکه علامه طباطبایی و شهید مطهری بیان کرده اند، را نپذیرفته یا یقینی نمی دانند. ریشه این اختلاف نظر شاید در این مسئله باشد که هنوز ماهیت جامعه به خوبی تحلیل نشده است. شاید تفصیل و بسط نوع نگاه ملاصدرا به هویت انسانی – که استاد جوادی آملی اجمالا مطرح کرده است- بتواند پایه گذار نظریه تازه ای باشد...