چرا امام هادی علیه السلام؟ از بین این همه امام چرا به ساحت ایشان توهین کردند؟ این سوالی است که از آغاز شنیدن خبر به ذهنم رسید. شاید چون خواستند از تمسخر لقب حضرت شروع کنند. در این مقوله رسانه های داخلی هم مقصرند که برخی نام ها را علی رغم معنای والایشان در متون و برنامه های طنز دستمایه قرار دادند. اما به نظرم یک اتفاق مهم توسط زبان وبیان امام هادی علیه السلام رخ داده که برای جامعه روشنفکری گران تمام می شود.
کسانی که نظریه علمای ابرار را شنیده اند می دانند که برخی روشنفکران معتقدند که بسیاری از شیعیان راوی احادیث ائمه (ع) و بسیاری از شیعیان معاصر ائمه (ع) به عصمت ائمه اعتقاد نداشتند. بلکه ائمه (ع) را دانشمندان پرهیزکار - علمای ابرار- می دانسته اند نه بیشتر . جدا از تحقیقی که باید در این زمینه صورت بگیرد. ما می بینیم بسیاری از شیعیان امروزه درک درستی از مقام نورانی ائمه ندارند و تصورشان یا غلو آمیز است یا شبیه نظر علمای ابرار. شاید هم در شرایط آن روزگار فرصت فراهم نمی شده است که از مقام ائمه سخن به میان آید. به نظر می رسد تا زمان امام هادی علیه السلام که زیارت جامعه کبیره میان شیعیان منتشر شد هنوز تصور حقیقی از ائمه در بین حتی خواص شیعه هم رسمیت پیدا نکرده باشد.
زیارت جامعه کبیره بسیار ویژه است. سند آن به امام هادی بر می گردد، برخلاف زیارت عاشورا و حدیث کساء که در صحیح بودن سند آن اشکال کرده اند (البته صحیح نبودن سند به معنای جعلی بودن آن نیست در طول تاریخ علمای شیعه صحت برخی مضامین را از طریق تواتر معنایی اثبات کرده اند).
این زیارت با 100مرتبه ذکر توحیدی (الله اکبر، الحمدلله و سبحان الله) و با دستور خاصی شروع می شود تا از خطر غلو در مقم ائمه با توجه به مضامین صریح زیارت کاسته شود.
زیارت جامعه کبیره نقطه مقابل نظریه علمای ابرار است و عجیب نیست که از عبدالکریم سروش بشنویم که این متن مرامنامه شیعیان غالی باشد!
یادمان نرود که این سند را امام هادی به ما عنایت کرده اند، سلام الله علیه.
