ایشان (آیت الله انصاری شیرازی) در مباحث عرفانی آرامتر و منطقیتر و مدللتر مباحث را مطرح میکردند. ایشان چشیده بودند و سخن میگفتند و تار و پود وجودشان با این مباحث بیشتر سنخیت داشت و از همین جهت عرفانی به علامه طباطبایی بیشتر عشق میورزیدند و میفرمودند: «علامه طباطبایی یک لایه دقیق و لطیف عرفانی مخفی داشتند که هر کسی به آن راه پیدا نمیکرد.»
...حضرت استاد جلسهای در منزل ما بودند و به من فرمودند: «کتاب گلشن راز در منزل دارید؟» کتاب را به محضر ایشان آوردم و ایشان شعری از شیخ محمد شبستری خواندند و چنان عارفانه و عالمانه توضیح میدادند و جلسه را منقلب کرده بودند که وصف ناشدنی است. از بدِ روزگار یکی از افرادی که معروف به فلسفه و مباحث عقلی بود، وارد مجلس شد و ایشان بلافاصله کتاب را زیر پتو مخفی کردند. ایشان مکرر به ما میفرمودند: «یکی از اسباب موفقیت علامه طباطبایی سلوک ایشان بود و اگر اینگونه نبود، نمیتوانست موفق شود. علامه با برادرش هر پنجشنبه به روضه آیتالله گلپایگانی تشریف میبردند و اگر اینگونه سلوک نمیکردند، نمیتوانستند این مطالب را در حوزهها تدریس کنند و شاگردانی را تربیت کنند» آیتالله جوادی هم همینگونه است اما آیتالله انصاری شیرازی دراین زمینه شدیدتر هستند. برخی آقایان این ملاحظات را نمیکنند و برخی حرفهایی که نباید زده شود و هر کسی نمیفهمد و نمیپذیرد را مطرح میکنند که مشکلاتی ایجاد میشود. آیتالله انصاری شیرازی از قول علامه طباطبایی نقل میکردند که برخی از بدبینیهایی که نسبت به عرفاست، از خود ایشان است و میفرمودند که نباید جو را علیه خودشان بشورانند و اگر به دیده انصاف نگاه کنیم، خدمتی که علامه به حوزه و علوم اسلامی کرد، کمتر کسی داشت و همه این خدمات بر اساس همان سلوک ایشان بود. ای کاش این سلوک را برخی دوستان رعایت کنند.
مجله پنجره ش145 ص63 - گفتوگو با احمد اسدی
