دغدغه های فرهنگی سردار

#سردار_سلیمانی به مناسبت روز مسجد سخنرانی کرده و برخی از دیدگاه های فرهنگی خود را مطرح کرده است. این سخنان بازتاب زیادی داشته است؛ از جمله اینکه «چرا دائما از القاب بی‌حجاب، بدحجاب،‌ اصول‌گرا یا اصلاح‌طلب استفاده می‌کنید؟ پس چه کسی می‌ماند؟ تمام بچه‌ها یکی نیستند، بلکه این پدر خانواده است که آن‌ها را گرد هم جمع می‌کند.». به نظرم این سخن را باید در قالب دو نکته مهم در فعالیتهای فرهنگی فهمید: 1. اولویت‌بندی در اهداف 2. جذب حداکثری و دفع حداقلی. یعنی نه اینکه این تقسیم بندی ها از اساس باید نابود شود بلکه نباید در اولویت قرار بگیرد و اهداف اصلی را تحت الشعاع خودش قرار دهد. خود سردار هم گفته که چرا «دائما» از این القاب استفاده می کنید؟
 به نظرم یکی از مشکلات ما این است که برای هر معضل به اندازه آن هزینه تعیین نمی کنیم و مسائل کوچک را بزرگ و مسائل بزرگ را کوچک می کنیم.
چندسال قبل رهبر در سفر به خراسان جنوبی هم شبیه به این تعبیر را بیان کرده بود:
بعضى از همین‌هائى که در استقبالِ امروز بودند و شما - هم جناب آقاى مهمان‌نواز، هم بقیه‌ى آقایان - الان در این تریبون از آنها تعریف کردید، خانمهائى بودند که در عرف معمولى به آنها میگویند «خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد می ریزد. حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه، دل، متعلق به این جبهه است؛ جان، دلباخته‌ى به این اهداف و آرمانهاست. او یک نقصى دارد. مگر من نقص ندارم؟ نقص او ظاهر است، نقصهاى این حقیر باطن است؛ نمى‌بینند. «گفتا شیخا هر آنچه گوئى هستم / آیا تو چنان که مینمائى هستى؟»