اتفاقی در آرشیو به این یادداشت برخوردم که یک دهه پیش در طلیعه یک نشریه دانشجویی با عنوان «پرگار» نوشتم ولی هرگز منتشر نشد! به نظرم پرگار با توضیحی که نوشتم نام مناسبی برای کار رسانه ای است. فقط حیف که الان دیگه به نام بی بی سی ثبت شده ...!
*
یک نامه نگار(روزنامه نگار یا هفته نامه نویس یا...) با توجه به حوادث واقعه می نویسد. حوادث واقعه اصطلاحی است که ولی عصر (عج) به کار برده اند و به معنی رویدادهای تازه است. ما در کنار حوادث واقعه زندگی می کنیم. روزگار ما را در خود گرفته است. باید در آن زندگی کنیم. آفرینش، روزها را دست به دست بین مردم می گرداند: تلک الایام نداولها بین الناس (آل عمران/140). این تداول و گردش، دولت وگردون است. این گردش ایام است که دایره زندگی و دُوران را پدید می آورد. ما در دایره گردش ایام دست به دست می گردیم و می چرخیم، چون زیر چرخ کبود هستیم. حال باید چه کنیم؟ جز این که باید در پی دوران برویم چون در دایره افتاده ایم؟ امیر المؤمنین می فرماید:دنیا دار دُوَل است. ما باید بدانیم دنیا دست کیست و در تداول ایام، دولت چیست؟ در دَوَران دایره ما سرگردانیم ودچار حیرت می شویم. اما این حیرت با علم ناسازگار نیست. و ما وظیفه داریم به آنچه برایمان حادث می شود علم پیدا کنیم و به جای غفلت و غافلگیر شدن در پی آن برویم. اما از طرفی ما منتظر گردش ایامیم و همه چیز را نمی دانیم. این سرگردانی همان گردش و چرخش (و به تعبیری رقص در میانه میدان!) است و ما در این میان پرگار وجودیم.
عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
ما به حوادث واقعه واکنش نشان می دهیم چون باید واکنش نشان بدهیم! چون ما در حوادث واقعه و در دایره گردش ایام افتاده ایم.
چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار
هرکه در دایره گردش ایام افتد
ما در روزگار نامه نگاریم چون پرگاریم! بلکه همه انسانها پرگارند!
خدا ،قلب جهان است،محور وجود است،کانون عالمی است که بر گردش طواف می کند،و تو در این منظومه ،چه در کعبه ،چه در عالم،یک ذره ای،ذره ای در حرکت،هر لحظه جایی،یک حرکت همیشگی،فقط یک وضعی،و هر دم در وضعی ،هماره در تغییر ،در شدن،در طواف و اما همیشه و همه جا،فاصله ات با او ،با کعبه،ثابت!دوری و نزدیکی ات بسته به این است که در این دایرهٔ گردنده،چه شعاعی را انتخاب کرده باشی.دور یا نزدیک،ولی هرگز به کعبه نمی چسبی ،هرگز در کنار کعبه نمی ایستی،که توقف نیست،که برای تو ثبوت نیست ،که وحدت وجود نیست ،توحید است.گرداب انسان ها بر گرد کعبه چرخ می خورد و آنچه پیدا است،تنها انسان است ،این جا است که می توانی مردم را ببینی و مرد و زن نبینی، این و آن نبینی ،من و او و تو وآنها را نبینی، کلی را ببینی،جزئی را نبینی،فرد در کلی انسان حل شده است، فناء فرد است،اما نه در خدا،در ما،در انسان،در مردم،بهتر است بگویم:در امت!اما فنایی در جهت خدا ،برای خدا در طواف خدا!