دیوانگی یعنی خلاف عادت؛ یعنی محدود نبودن و عاقل نبودن. این دوویژگی در قرآن با کلمات ظلوماً جهولاً آمده است (احزاب/72): ما امانت را به آسمان و زمین و کوه (که نماد سه قدرت طول و عرض و قوت هستند:خطبه199نهج البلاغه) عرضه کردیم اما از حمل امانت با کردند و ترسیدند و انسان آن را حمل کرد که گرچه ضعیفتر بود اما ظلوماً جهولاً بود. می توان ظلوم بودن را ابا نکردن و جهول بودن را نترسیدن معنا کرد. و به دیوانگی انسان رسید.
آسمان بار امانت نتوانست کشید/ قرعه کار به نام من دیوانه زدند
آیا حمل امانت فضیلت نیست؟ پس چرا انسان ذم شده است؟ در دیدگاه توحیدی ضعف همیشه بد نیست! دیوانگی کمال بندگی است؛ آنجاکه حیله و اندیشه خود را کنار گذاشته و بی محابا و بدون ترس خود را در دل آتش رها می کنیم.
حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو/ وندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو
اندیشه ات جایی رود وانگه تورا آنجا کشد/ زاندیشه بگذر چون قضا پیشانه شو پیشانه شو
-------------
بزرگان زیادی بودن که در حال دیوانگی به جایی رسیدند. آنها اهل خلاف آمد ایام بودند تا عالمی نو بسازند. در عصر جدید هم این مسئله موردتوجه است: مارتین هیدگر شاعری را راه دیوانگی م یداند و دیوانه را کسی تعریف می کند که با الگوی مسلط نمی سازد. میشل فوکو هم در مورد دیوانگی تحقیق مفصلی کرده است و بسیاری شخصیت ها را مثال آورده است که از راه دیوانگی رفته اند: نیچه، هولدرلین، وان گوگ، آرتو، بتهوون، نووالیس و دیگران (هایدگر و تاریخ هستی، بابک احمدی، صص778و779).
آیا می دانید مقام معظم رهبری همین روزها سفری رو به شهر مقدس قم خواهند داشت به همین مناسبت دوستان شما در فضای مجازی دست به کار شده و جنبش اینترنتی استقبال از مقام معظم رهبری را راه اندازی کرده اند از شما هم دعوت می کنیم در این جنبش مردمی شرکت نموده و غیرت دینی و ملی خود را نشان دهید
ای رهبر عزیز
ایمانت کفررا، ولایتت نفاق را و اصلاحت فساد را به ستوه آورد.