دیدن کی بود مانند شنیدن!

می گویند که «شنیدن کی بود مانند دیدن» ، اما خدای لا یتناهی که به چشم نمی آید را باید شنید یا دید؟! 1.سمع در دو آیه قرآن در کنار عقل آمده ولی بصر اینگونه نبوده است 2.درآیات دیگر سمع مقدم بر بصر است. 3.پیامبر نابینا (یعقوب علیه السلام)داشته ایم اما هیچ پیامبری  ناشنوا نشده است. پس آیا شنیدن از دیدن بالاتر است؟

شنیدن مقام وحدت است ودیدن مقام کثرت. کلمه گوش (سمع) در قرآن بارها مفرد ذکر شده ولی چشم به صورت جمع (ابصار)آمده است. ما چیزها را بدون تفکیک جهات آن ها می شنویم اما یک جهت بیشتر را نمی بینیم.

شنیدن در شب و دیدن در روز قوت دارد. « اگر خدا می خواست شب را دائم بر سر ما قرار می داد، چرا نمی شنوید؟ و اگر می خواست دائم روز را بر سر ما قرارمی داد،چرا نمی بینید؟» (قصص /71و72). شب میقات خردمندان است و روز میقات تلاشگران. برای فهمیدن گوشی شنوا داشته باشیم و برای عمل کردن چشمی بینا. در دنیا نباید به شنیده ها اکتفا کرد بلکه باید دید، اما مسائل اخروی را باید شنید.