چند روز بعد از رحلت مرحوم دولابی نامش را شنیدم و مدتها بعد که کتاب #مصباح_الهدی را خواندم تازه او را شناختم. او بعد از مرگش گسترش پیدا کرد شاید چون در روز دحوالارض زمین را بدرود گفت.
سال‌روز وفات حاج محمد اسماعیل دولابی در روز دحوالارض 25 ذی‌القعده 1423 قمری است.
دولابی برای برخی یک صاحبدل است و برای برخی فردی است اهل محبت و ولاء که دین را دوست داشتنی معرفی می کرد. غرب گرایان او را عارف عرفی‌گرای شیعی نامیدند. اخیرا هم جریانات ضدعرفان هم او را تخریب می کنند!
اما او برای من یک متفکر صاحب نظر است؛
کسی که علاوه بر تشابهات فکری با علمای عرفان نظری، در مورد تفسیر آیات و روایات، علت قیام عاشورا، معنای انتظار فرج و بسیاری موضوعات دین نظریه ای خاص دارد؛ کسی که حدیث اولی الالباب را به ما دوباره شناساند.
معروف است که در محفل او انواع آدمها حضور داشتند. حتی او را در سینمای ایران ( #یک_تکه_نان ) هم می بینیم.
هنوز او را به اندازه کافی نشناختیم...
تلاش من همواره این بوده که دولابی را بر قرآن عرضه کنم. اینگونه می شود نظریات شاذ او را بهتر فهمید. یکی از آرزوهای من این است که در مورد او کتابی بنویسم و صاحب نظر بودنش را تبیین کنم.
