کتابی برای زنده ماندن

بعد از واقعه کربلا شیعه به دوران اختناق و تقیه وارد شد. از همان موقع مسئله منتقم کربلا مطرح شد و ائمه در مقابل دعوت شیعیان به قیام مجدد سکوت می کردند و در مقابل قیام برخی از اهل بیت موضع می گرفتند و می فرمودند که سرانجام این قیام ها شکست است. در واقع آنها منتظر منتقم واقعی بودند. در دوران انتظار و دوران تقیه چه باید کرد؟ شمشیر اهل بیت در این زمان صحیفه سجادیه بود. این صحیفه از سینه شاهد کربلا ، زین العابدین علیه السلام، صادر شده بود. اما این شمشیر علمی پنهان بود و اهل بیت آن را به کمتر کسی نشان می دادند و حتی از پسرعموهای خود ،که اهل قیام بودند و مرگ در انتظارشان بود، مخفی می داشتند.  مگر صحیفه چه داشت که این همه در حفظ آن می کوشیدند؟! شاید راز این مخفی کاری و این مراقبت در این جمله  مقدمه صحیفه سجادیه باشد: که ما (ائمه) به حیات دعوت می کنیم و آنها (پسرعموهای ائمه) به مرگ دعوت می کنند.

شیعه تا قیام قائم باید به حیات خود ادامه بدهد و صحیفه سجادیه راز حیات شیعه است. با دعاهای سیدساجدین خود را زنده نگه داریم: با دعای صبحگاهان و شامگاهان. دعا برای پیامبر، فرشتگان و نزدیکان و همسایگان، مرزداران،  دعا در طلب نیاز، دعا در نظر به هلال نو، در دخول به ماه رمضان و وداع با آن، در روز جمعه، روز عرفه.  دعا در شکر و رضا و استخاره، دعا در سختی، بیماری، اشتیاق و آرزومندی،

این کتابی است برای کسانی که در انتظار قیام قائم می خواهند «زنده» بمانند.

 

جلد15مجموعه امام شناسی، اثر علامه سید محمد حسین حسینی تهرانی، کتابی مفصل درباره صحیفه سجادیه ، به ویژه مباحث پیرامون مقدمه این کتاب است که مطالعه آن به همه علاقمندان به صحیفه سجادیه توصیه می شود.