در شهر ما مدتی است که گردوغباری بی سابقه همه جا را فراگرفته است. و به قولی هوا بس ناجوانمردانه گرد است! بیشتر مردم از منشا آلودگی می گویند و اینکه دولت چه کاری می کند؟! اما برای من دیدن این صحنه چند نکته را یادآوری می کند: اول اینکه از این آلودگی پناهی نیست و تصور این وضعیت وحشت آور است در سیل و زلزله و... پناهگاهی یافت می شود اما وقتی هوا نباشد هیچ چیزی نیست. هوا شرط حیات است و اگر آلوده شود همه چیز اثر می پذیرد. دوم اینکه در این وضعیت کاری از کسی برنمی آید! این بر وحشت می افزاید. هر کس بیشترتلاش کند بیشترآلوده می شود! با صبوری کمتر آلوده می شویم فقط باید منتظر بود و به دیگران آگاهی داد. سوم اینکه هوا طوری است که تا آلوده نشود قدرش را نمی دانیم تا امور به صرافت طبع انجام می گیرد متوجه نیستیم ولی وقتی اختلال شروع شود آن وقت به فکر چاره افتیم. فقط حکماو علما هستند که انچه نادیدنی است می بینند ...
از حکیمی شنیده ام که فرهنگ مثل هواست...
در شهر ما مدتی است که گردوغباری بی سابقه همه جا را فراگرفته است...
