مصادره داوری

#رئیس_جمهور در در مراسم اختتامیه سی و یکمین جشنواره بین المللی خوارزمی درباره ماهیت علم نظر داد و گفت: «علم، علم است و به نوع تفکر و ایدئولوژی وصل نمی‌شود».
جالب اینجاست که روزنامه #حزب_کارگزاران زیر نظر #محمد_قوچانی در اقدامی عجیب این سخنان را مشابه سخنان #دکتر_داوری_اردکانی می داند که چند روز قبل از آن دعوت دبیرخانه هم اندیشی اسلامی را رد کرده است. این رد دعوت در جامعه علمی بازتابهای مختلفی داشته است. اما مشابهت سازی بین این نشان سطحی اندیشی است. سطحی اندیشی که از طرف گردانندگان کانال و صفحه و سایت دکتر داوری هم تقویت شده و آنها  تصویر این روزنامه را با ذوق زدگی در شبکه  های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام به سرعت منتشر کردند.
داوری و #روحانی هردو می گویند این بحث به نتیجه نرسیده است اما یکی منتظرانه به لطف خدای علیم امیدوار است و دیگری از اساس بحث را بی مورد و اسراف در هزینه می داند.
دکتر داوری به دنبال تحول است ولی با وضع موجود که نگاه سیاسی غالب است این کار را ممکن نمی داند اما رئیس جمهور می گوید علم علم است و قصد تحول ندارد. 
رئیس جمهور می گوید علم به نوع تفکر وصل نمی شود و هر نوع دانایی را مدنظر دارد. اما داوری که می گوید علم دینی نیست منظور علوم روش مند است که ملاک درستی و نادرستیشان رعایت روش است و اگر او هر نوع دانایی را مدنظر دارد پس چگونه به لطف خدا امیدوار است و به دنبال گشایش افق آینده است؟
داوری به دنبال افق تازه است و می گوید: اگر می‌توانستیم خود را از این وابستگی نجات دهیم و راه رسیدن به جامعه ای را بیابیم که در آن روح دینی یعنی اعتقاد به توحید و عالم غیب و معاد حاکم باشد و مردمانش از سودای مصرف آخرین تکنولوژی های ساخته جهان توسعه یافته آزاد باشند و با همدلی و هماهنگی برای معاش توأم با اخلاق بکوشند، شاید افقی پیش رویمان گشوده می شد.
راه حل دکتر داوری این است که به جای بحث درباره علوم اجتماعی اسلامی، در باب شرایط امکان تجدید عهد دینی و بنای یک جامعه اسلامی بیندیشیم و در این راه به لطف پروردگار علیم امیدوار باشیم. اما رئیس جمهور به جای این سخن عمیق و به جای تفکر در ماهیت علم، نگاه ابزاری به آن دارد و می گوید: علوم از لحاظ اهداف و نتایج آنها البته به دو دسته کلی قابل تقسیم هستند. یک دسته که علم را بر مبنای تفکر مادی ابزار سلطه و اعمال قدرت بر دیگران می‌داند و دسته دیگر که علم را در خدمت رشد و تعالی انسان ها می‌خواهد.
داوری در کتاب مهم خود در این زمینه نوشته است: ««بنیان گذاشتن علم نو، یا متحول کردن علوم موجود، کاری عظیم و خطیر است و در صورتی ممکن می شود که جان های مستعد سرشته با خرد خود را در برابر افق آینده بیابند» (علوم انسانی و برنامه ریزی توسعه،  ص201) » . این کار عظیم و خطیر در صورتی قابل طرح است که علم را ابزاری ندانیم بلکه تحول را در جان و سرشت آدمی جست و جو کنیم. 
داوری متفکر منتظر است و از بسیاری داعیه داران تحول در علوم فاصله اساسی دارد اما هر چه هست اندیشه او با امثال حسن روحانی هرگز یکسان نشده است و برخلاف ادعای کارگزاران هرگز داوری و روحانی به یک سخن نرسیده اند. 
اندیشه دکتر داوری بر کسانی مانند #شهید_آوینی اثرگذار بود که موجب شد کتاب «توسعه و مبانی تمدن غرب» و مقالات بعدی را بنویسد. اکنون این میراث گسترده شده است ولی مخالفان تحول در علوم جدید هم بسیار سخن گفته اند و اکنون سعی دارند منادی تفکر در ماهیت علم را هم مصادره کنند! امیدوارم این اتفاق رخ ندهد.